TESSA BAKKENES
Ik heb een beste vriendin, Quinty.
Quinty en ik kennen elkaar al ons hele leven. Onze vaders werkten samen bij hetzelfde bedrijf. We hebben samen op de peuterspeelzaal gezeten, gingen samen naar dezelfde basis- en de middelbare school. We hadden zoveel lol en maakten alles samen. We leerden samen en hadden de grootste pret in de pauzes. Tot we op een punt kwamen waarin onze mentor zei:
“Jullie gaan allebei naar een ander niveau”. Dit was verschrikkelijk.
We hebben samen heel veel gehuild om het feit dat we niet meer bij elkaar zaten en eigenlijk ons leven anders zou worden. We konden niet meer samen leren, samen naar school fietsen door andere schooltijden, niet meer samen lol in de klas hebben. Maar we accepteerden hoe het ging.
In de tweede klas hadden we het beide niet leuk. We misten elkaar. Maar we bleven doorgaan en bleven elkaar elke dag zien. Gezellig via FaceTime in de avonden en in de weekenden heel veel samen zijn. In het derde leerjaar kwamen we beiden in een klas waar we het wel oké hadden. Maar in de pauzes renden we bijna naar elkaar toe. Elke pauze weer moesten we samen zijn om toch lol te hebben.
Toen kwam Corona.... Dit was voor ons heel goed. We hadden online lessen en konden die dus samen volgen. We moesten van school ook thuis sporten. Dit deden we ook samen. Dag in, dag uit. Dit ging door totdat we examen moesten doen en we dus weer naar school moesten. We hebben beiden door gevochten tot het eind en hebben allebei ons diploma gehaald.
Maar het volgende struikelblok lag alweer op de loer. Allebei een andere school. Dit voelde heel raar. We hadden altijd op dezelfde school gezeten. Quinty ging naar het Beauty College in Utrecht en ik naar het Technova College in Ede. Niet samen reizen, compleet andere tijden. We hadden dezelfde angst als toen op de middelbare school. Maar we weten inmiddels hoe sterk onze vriendschap is. Ook hier komen we doorheen en we komen samen terecht in het bejaardentehuis.
We zijn onafscheidelijk en laten elkaar nooit los.
Technova College, Ede
