KAY SMIT
Ik bevond me in een zeer moeilijke periode waarin ik alles negatief zag en nauwelijks uit bed kon komen. Het werd steeds moeilijker in combinatie met school, omdat het te druk voor me was. Uiteindelijk zakte ik zo diep weg dat ik veel angst ontwikkelde en last kreeg van paniekaanvallen. Ik durfde nauwelijks naar buiten te gaan en niets te ondernemen.
Op een gegeven moment ontmoette ik iemand, mijn vriendin, die me enorm heeft geholpen. Ze heeft me uiteindelijk meegenomen naar een therapeut om daar te praten, en zo ben ik in een begeleidingstraject beland waar ik nu klaar mee ben. Ik ben er veel beter uitgekomen dan ik had verwacht. De angst is verdwenen en vooral door mijn vriendin heb ik geleerd om kleine dingen te koesteren. Ik haal veel geluk uit de eenvoudigste dingen, zoals de zon die schijnt.
Nu word ik blij van de kleinste dingen en dat maakt me erg gelukkig, vooral de liefde van mijn vriendin natuurlijk. Dat heeft ook enorm geholpen, eindelijk liefde en genegenheid om me heen. Dankzij al die kleine dingen en haar steun ben ik erin geslaagd om mezelf weer op te krabbelen en nu kijk ik positief naar alles. Alles verloopt nu weer perfect.
